Όλοι συμφωνούν πως η Δημόσια Διοίκηση, στις περισσότερες περιπτώσεις, συμμορφώνεται με τις δικαστικές αποφάσεις. Κι όμως, το μεγάλο «αγκάθι» παραμένει: οι καθυστερήσεις στα ακυρωτικά δικαστήρια.

Όταν μια απόφαση εκδίδεται με χρόνια καθυστέρηση, η συμμόρφωση καταντά άσκηση επί χάρτου, αφού στο μεταξύ έχουν αλλάξει συνθήκες, νόμοι, ακόμη και οι ανάγκες της κοινωνίας.

Στο συνέδριο «Δικαιοσύνη: Θεμέλιο Ανάπτυξης & Ευημερίας», δικαστικοί, νομικοί και εκπρόσωποι της αγοράς περιέγραψαν το ίδιο πρόβλημα από διαφορετικές σκοπιές: ένα κράτος που τυπικά ακολουθεί τον νόμο, αλλά πρακτικά συχνά αργεί τόσο πολύ που η συμμόρφωση χάνει το νόημά της.

Ο αντιπρόεδρος του ΣτΕ, Χρήστος Ντουχάνης, επισήμανε ότι οι περιπτώσεις μη συμμόρφωσης είναι η εξαίρεση. Μόνο μία στις 30 αποφάσεις, φέτος, δεν εφαρμόστηκε. Όμως παραδέχθηκε ότι ο αργός ρυθμός απονομής δικαιοσύνης κάνει την εφαρμογή δύσκολη, ζητώντας καλύτερη διαχείριση υποθέσεων από δικαστές και δικηγόρους.

Η αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου, Σταυρούλα Κουσουλού, το έθεσε πιο ωμά: «Η καθυστέρηση εκτέλεσης αποφάσεων δημιουργεί προβλήματα ρευστότητας στην αγορά». Μια δίκη που καθυστερεί μπορεί να γονατίσει μια επιχείρηση πριν καν φτάσει στο πλειστηριασμό.

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Σπύρος Ανδρίτσος από την Alpha Bank: η εκδίκαση μιας ανακοπής μπορεί να οριστεί μετά από… 40 μήνες, ενώ η απόφαση αργεί άλλους δέκα. Εν τω μεταξύ, η επιχείρηση στεγνώνει οικονομικά.

Από την πλευρά του Ελεγκτικού Συνεδρίου, ο Κωνσταντίνος Εφεντάκης μίλησε για «θύλακες πλημμελούς συμμόρφωσης» σε ευαίσθητες υποθέσεις, όπως οι στρατιωτικές και βουλευτικές συντάξεις. Κατήγγειλε μάλιστα περιπτώσεις όπου οι αρμόδιοι φορείς κινήθηκαν αντίθετα από τις υποδείξεις του Δικαστηρίου, προτείνοντας αυστηρότερες κυρώσεις και συστηματική συζήτηση των σχετικών εκθέσεων στη Βουλή.

Η νομική σύμβουλος του Κράτους, Γεωργία Μπουρδάκου, έφερε τα νούμερα: από 4.200 αποφάσεις των Διοικητικών Εφετείων, μόλις 40 χρειάστηκε να ζητήσουν συμμόρφωση. Και όμως, τόνισε, η έλλειψη προσωπικού, ο φόρτος εργασίας και οι πολύπλοκες αποφάσεις δυσκολεύουν την εφαρμογή τους.

Πιο αιχμηρός, ο δικηγόρος Ελευθέριος Ράντος έκανε λόγο για έλλειψη «κουλτούρας συμμόρφωσης» ακόμη και μέσα στον νομικό κόσμο, ενώ ζήτησε περισσότερη ψηφιοποίηση, αλλά και αλλαγές στα κόστη προσφυγής ώστε να μειωθεί ο όγκος των υποθέσεων.

Τέλος, ο πανεπιστημιακός Νίκος Σημαντήρας υπενθύμισε ότι η συμμόρφωση δεν είναι ζήτημα απλής δικονομίας αλλά συνταγματικής τάξης — και γι’ αυτό χρειάζεται μια πιο δημιουργική προσέγγιση, πέρα από τα θεωρητικά μαθήματα της νομικής.

Με άλλα λόγια, το πρόβλημα δεν είναι τόσο ότι η Δημόσια Διοίκηση αγνοεί τις αποφάσεις —αυτό συμβαίνει σπάνια— αλλά ότι οι αποφάσεις έρχονται τόσο αργά, που συχνά βρίσκουν το πεδίο ήδη… αλλαγμένο.

      Ακολουθήστε μας και στο twitter!     

• Facebook