Σαφείς ευθύνες για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκαν οι πρ. δήμαρχοι Κορωπίου Π. Παπαγιανόπουλος και Θ. Αθανασόπουλος τον... φάκελο Λουμπάρδα καταλογίζει ο επίσης πρώην δήμαρχος Ντ. Γκίκας μέσω του βιβλίου του με αφορμή την ανακοίνωση της δημοτικής κίνησης «Αναγέννηση» η οποία επιρρίπτει ευθύνες στον νυν δήμαρχο Δημ. Κιούση για το ενδεχόμενο να χαθεί η εκμετάλλευση της παραλίας από τον Δήμο Κορωπίου.

Ο κ. Γκίκας απαντώντας εμμέσως πλην σαφώς στην «Αναγέννηση» επικαλείται συγκεκριμένο κεφάλαιο του βιβλίου του που κυκλοφόρησε το 2009 με τίτλο «Οκτώ χρόνια δημιουργίας και ανάπτυξης στο Δήμο Κρωπίας (1991-1998). Το έργο του Δημάρχου Κωνσταντίνου Ε. Γκίκα και των Δημοτικών Συμβούλων».
Ο πρώην δήμαρχος παρέπεμψε στο κεφάλαιο με θέμα «Η αλήθεια για την παραλιακή έκταση της Λομπάρδας» στο οποίο εξιστορεί τις περιπέτειες αυτής της τουριστικής επένδυσης (σύμβαση παραχώρησης για 50 έτη με έργα αξιοποίησης), τις ενέργειες της δικής του δημοτικής αρχής ενώ προβαίνει σε έντονες επικρίσεις για τις ενέργειες των δημάρχων Π. Παπαγιαννόπουλου και Θ. Αθανασόπουλου που δεν διασφάλισαν, όπως αναφέρει, την επένδυση ενώ δεν κατασκεύασαν και κανένα έργο στη Λουμπάρδα.
Σύμφωνα με τον κ. Γκίκα όλες οι ενέργειες για την αξιοποίηση της παραλιακής έκτασης (249 στρεμμάτων εκ των οποίων 193 ανήκαν στον ΕΟΤ, απαλλοτριωμένα το 1975) ξεκίνησαν το 1985, όταν ο τότε δήμαρχος Π. Παπαγιαννόπουλος υπέγραψε προγραμματική σύμβαση με τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού.
Η σύμβαση προέβλεπε την κατασκευή ισογείου συγκροτήματος εμβαδού 260τμ (αναψυκτήριο, εστιατόριο, τουαλέτες, αποδυτήρια), δημιουργία αθλητικών εγκαταστάσεων (7 γήπεδα τένις, 4 γήπεδα καλαθοσφαίρισης κα.) και διαμόρφωση κόμβου εισόδου και κεντρικού χώρου στάθμευσης οχημάτων.
Επίσης, προβλέπονταν και διάφορες άλλες κατασκευές όπως, παιδική χαρά, χώροι περιπάτου κα. Μέχρι το 1987 δεν είχε γίνει κανένα έργο από τον δήμο και ο κ. Παπαγιαννόπουλος ζήτησε παράταση της αρχικής σύμβασης με την υπογραφή νέας όπου έληγε την 31η Δεκεμβρίου 1989.
Το ποσό χρηματοδότησης από πλευράς του ΕΟΤ ήταν 100 εκατομμύρια δρχ. και από πλευράς δήμου 30 εκατομμύρια. Ο κ. Γκίκας εν τω μεταξύ κερδίζει τις δημοτικές εκλογές του 1990.
Όπως επισημαίνεται στο βιβλίο όταν ανέλαβε βρήκε ότι όλες οι προθεσμίες εκτέλεσης των έργων είχαν λήξει και ο δήμος δεν είχε απορροφήσει και αξιοποιήσει τα 100 εκ. δρχ του ΕΟΤ. Αμέσως έκανε ενέργειες για να μη χαθεί η επένδυση στην Λουμπάρδα και επιστρέψει η έκταση στον ΕΟΤ.
Συγκάλεσε σύσκεψη με τη συμμετοχή του τότε αντιδημάρχου Δημήτρη Κιούση και δημοπρατήθηκαν έργα με δημοτικούς πόρους με τη διαδικασία μάλιστα δημόσιου μειοδοτικού διαγωνισμού. Εκείνη την περίοδο κατασκευάστηκαν το κτιριακό συγκρότημα των 260 τ.μ, τα αποστραγγιστικά έργα με τον μεγάλο περιφερειακό αγωγό με τρία επάλληλα επίπεδα, η κατασκευή του κόμβου εισόδου, οι ασφαλτοστρώσεις των εσωτερικών δρόμων, ο ηλεκτροφωτισμός και η υδροδότηση καθώς και η κατασκευή της μεγάλης γέφυρας στο δρόμο της Λομβάρδας και η παροχέτευση, μέσω αυτής, των ομβρίων υδάτων της περιοχής και του ρέματος Ξερέα στον περιφερειακό αγωγό της Λομβάρδας και στη συνέχεια στη θάλασσα.
Για τα υπόλοιπα βοηθητικά έργα αναφέρει ότι αυτά δημοπρατήθηκαν το 1998. Δηλαδή αναδείχθηκε ανάδοχος αλλά όπως υποστηρίζει κάποιοι «καλοθελητές ενόψει Δημοτικών εκλογών που θα γίνονταν τον Οκτώβριο του 1998 πίεσαν τον εργολάβο να μην κατασκευάσει τα έργα διότι τάχα ο Δήμος δεν είχε χρήματα και αν δεν εκλεγεί Δήμαρχος ο Γκίκας, η επόμενη δημοτική αρχή δεν θα τον πληρώσει».
Ο κ. Γκίκας αναφέρει όμως ότι τα χρήματα τα είχε καταθέσει ο δήμος στην Εθνική Τράπεζα και ήταν 416 εκατομμύρια δρχ. όταν το έργο θα στοίχιζε 120 εκατομμύρια δρχ. Όπως στην συνέχεια μας πληροφορεί η επόμενη δημοτική αρχή - πάλι του Π. Παπαγιαννόπουλου - διέλυσε την εργολαβία παρότι τα χρήματα υπήρχαν.
Για τα οφέλη αυτών των έργων είπε ότι τα έσοδα που είχε ο δήμος από τη σύναψη εταιρικής σύμβασης πάλι με τη διαδικασία του δημόσιου διαγωνισμού, πλειοδοτικού αυτή τη φορά, σε ιδιώτη, από 1/06 1996 έως 31/05/2001, ήταν πολλά.
Ο ιδιώτης πήρε την χρήση καταβάλλοντας το 20% των ακαθάριστων εσόδων και όχι λιγότερα από 500.000 δρχ μηνιαίως. Όμως μετά την λήξη της πενταετίας, το 2001, ο τότε δήμαρχος προχωράει, με απόφαση του Δ.Σ, σε διαδικασία ιδιοχρησίας. Ο ιδιώτης και ο δήμος καταφεύγουν στα Δικαστήρια και ο Δήμος κερδίζει το δικαστικό αγώνα την περίοδο πλέον της Δημαρχίας Αθανασόπουλου.
Όμως ο τότε Δήμαρχος δεν εφαρμόζει τη δικαστική απόφαση για εγκατάσταση, εντός ενός έτους, δημοτικών υπηρεσιών και υπαλλήλων. Έτσι ο ιδιώτης προέβη σε νέο δικαστικό αγώνα και δικαιώνεται ζητώντας μεγάλες αποζημιώσεις. Ο κ. Γκίκας επικρίνει εντονότατα τις μετέπειτα ενέργειες της δημαρχίας Αθανασόπουλου. Επικεντρώνει και επικρίνει κυρίως, στο πώς ο δήμος έχασε έσοδα από την εκδίωξη του πρώτου ιδιώτη, στην μη διαφύλαξη του κτιριακού συγκροτήματος από καταστροφές, στην μη εγκατάσταση δημοτικών υπαλλήλων όπως προέβλεπε η δικαστική απόφαση, στον τρόπο που έγινε ο συμβιβασμός με την είσοδο του γνωστού επιχειρηματία, τη συμφωνία που επιτεύχθηκε για το ύψος και τους όρους του ενοικίου, τα αρχικά σχέδια για έργα που δεν προβλέπονταν στην προγραμματική σύμβαση και που περιλαμβάνονταν στην πρώτη απόφαση του Δ.Σ, η οποία απορρίφθηκε ύστερα από ένσταση της τότε αντιπολίτευσης καθώς και στα προβλήματα που δημιουργήθηκαν στην ελεύθερη πρόσβαση των κατοίκων στην παραλία και στην εκμετάλλευση των πολιτών με την τοποθέτηση ομπρελών-ξαπλώστρες κα.

Διαβάστε σχετικά: Χάνει τη Λουμπάρδα ο Δήμος Κορωπίου!

• Facebook