Σε νέο κύκλο φαίνεται να εισέρχεται η Αττική στον τομέα της διαχείρισης απορριμμάτων, με τον περιφερειάρχη Νίκο Χαρδαλιά να προαναγγέλλει, κατά την τοποθέτησή του στην 3η ειδική συνεδρίαση λογοδοσίας του περιφερειακού συμβουλίου, τη δημιουργία τριών μεγάλων ή περισσότερων μικρότερων μονάδων επεξεργασίας σε σημεία εκτός του αστικού ιστού.

Το ζητούμενο, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι η προστασία της δημόσιας υγείας. Το ερώτημα όμως παραμένει: εκτός ποιου αστικού ιστού; Και ποιος θα επωμιστεί τελικά το περιβαλλοντικό και υγειονομικό βάρος;

Ανατολική Αττική: Πάλι «εύκολη λύση»;

Στο φόντο των δηλώσεων Χαρδαλιά, οι κάτοικοι της Ανατολικής (Βορειοανατολικής και Νοτιοανατολικής) Αττικής δεν μπορούν να μην αναρωτηθούν αν η περιοχή τους –για πολλοστή φορά– μπαίνει στο στόχαστρο ως «ζώνη υποδοχής» τέτοιων εγκαταστάσεων.

Ήδη από τα παλαιότερα σχέδια, το Γραμματικό παραμένει σε εκκρεμότητα ως χώρος υποδοχής μονάδων απορριμμάτων, ενώ σε άλλους δήμους εκφράζονται φόβοι για νέες εγκαταστάσεις, χωρίς επίσημη ενημέρωση.

Ο περιφερειάρχης τόνισε ότι «οι νέες μονάδες πρέπει να βρίσκονται εκτός του πυκνού αστικού ιστού για λόγους δημόσιας υγείας».

Όμως σε περιοχές όπως η Ανατολική Αττική, όπου η κατοικία έχει διαχυθεί σε περιαστικές και αγροτικές ζώνες, ποια είναι τα πραγματικά όρια του «αστικού ιστού»;

Μπορεί κανείς να μιλήσει για αμιγώς ακατοίκητες περιοχές, χωρίς να θίξει τοπικές κοινότητες και οικοσυστήματα;

«Και οι στάχτες πού πάνε;»

Ο κ. Χαρδαλιάς περιέγραψε τη διεθνή πρακτική με βάση τη διαλογή στην πηγή – ανάκτηση – καύση, υποστηρίζοντας πως ακόμη και το τέλειο μοντέλο ανακύκλωσης αφήνει πίσω του το 50% των σκουπιδιών ως υπόλειμμα, το οποίο διεθνώς καίγεται για ενεργειακή αξιοποίηση.

Η αναφορά του σε ευρωπαϊκές και ασιατικές πρωτεύουσες – Παρίσι, Λονδίνο, Πεκίνο – συνθέτει ένα τολμηρό αφήγημα μοντερνισμού.

Όμως δεν διευκρινίζεται πού θα χωροθετηθούν τα εργοστάσια που θα κάψουν τα σκουπίδια της Αττικής, ούτε τι εγγυήσεις δίνονται στους κατοίκους για τις εκπομπές ρύπων, τις επιπτώσεις στην ατμόσφαιρα και τον υδροφόρο ορίζοντα.

Οι σταθμοί επεξεργασίας και καύσης, όσο σύγχρονοι και αν είναι, παράγουν ρύπους – και η χωροθέτηση τους δίπλα σε κατοικημένες περιοχές, ακόμα και μεμονωμένους οικισμούς, δεν είναι ουδέτερη απόφαση.

Το άλλο μέτωπο: Ο ΕΔΣΝΑ και τα 82 εκατομμύρια

Στην ίδια συνεδρίαση, ο περιφερειάρχης Αττικής αναφέρθηκε και στην εξυγίανση του ΕΔΣΝΑ, με το βλέμμα στην οικονομική διαφάνεια και τη συμμόρφωση του φορέα σε αρχές «κόστους - οφέλους».

Όπως αποκάλυψε, ο διαχειριστικός έλεγχος έχει σταλεί στη Δικαιοσύνη, ενώ έχουν ήδη δοθεί 48 εκατ. ευρώ για ληξιπρόθεσμες οφειλές και 34 εκατ. ευρώ προς δήμους για το τέλος ταφής.

Το αφήγημα της επανεκκίνησης ακούγεται ισχυρό. Ωστόσο, με τόσο σοβαρές παθογένειες πίσω του, πώς μπορεί να εγγυηθεί ο ΕΔΣΝΑ – με το ιστορικό του – ότι η νέα εποχή διαχείρισης δεν θα επαναλάβει λάθη και αδιαφανείς διαδικασίες του παρελθόντος; Και ποιος ελέγχει ότι οι όροι κόστους – οφέλους δεν γέρνουν εις βάρος της υγείας και του περιβάλλοντος;

«Πράσινη» Περιφέρεια, με ποια κοινωνική συναίνεση;

Ο Νίκος Χαρδαλιάς δήλωσε πως στόχος είναι να καταστεί η Αττική «η πιο πράσινη Περιφέρεια της χώρας». Ένα όραμα που ηχεί ευχάριστα, αλλά δεν μπορεί να σταθεί χωρίς ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών και διαφάνεια στις αποφάσεις.

Γιατί όσο τα σχέδια παραμένουν ασαφή, η «πράσινη» στροφή κινδυνεύει να εκληφθεί ως πράσινο άλλοθι για νέες περιβαλλοντικές πιέσεις σε ήδη επιβαρυμένες περιοχές, όπως η Ανατολική Αττική. Και η κοινωνική ανοχή δεν μπορεί πια να θεωρείται δεδομένη.

      Ακολουθήστε μας και στο twitter!     

• Facebook